Delden – Het leven van Gerda (79) en Kees (83) Hendriks hangt van toevalligheden aan elkaar. Dat begon al met hun ontmoeting. Kees werkte voor en na zijn militaire dienst in Nieuw Guinea bij Bad Boekelo. Eenmaal terug in Nederland verlangde hij naar de rust die hij in dienst had gehad. Geen Bad Boekelo meer voor Kees, hij besloot te gaan varen. Op 14 juli 1961 kon hij beginnen als steward op de Holland-Amerika lijn. Op 12 juli 1961 ging hij naar Bad Boekelo om afscheid te nemen van zijn collega’s. Als laatste nam hij afscheid van Frederique, de dame achter het loket bij het zwembad. Daar was het net even heel druk dus zij vroeg Kees dat meisje, die eraan kwam lopen, even te helpen. Dat meisje, Gerda, wilde graag een rolletje King pepermunt. Kees was op slag verliefd. Hij zag dat ze met haar rolletje pepermunt naar het zwembad ging. Hij zocht haar daar op en vroeg of hij bij haar mocht komen zitten. Dat mocht.
Nog diezelfde avond spraken ze af voor De Waarbeek in Hengelo. Ze wandelden een heel eind en hadden elkaar van alles te vertellen. En ook al ging Kees varen en was hij steeds drie weken van huis en een week thuis, hun liefde bleek sterk genoeg. Ze trouwden met elkaar op 12 maart 1963. Ze vonden een huurhuis in Bennekom. Hoewel beiden Twentenaren, Kees uit Enschede en Gerda uit Oele, konden ze overal makkelijk aarden door hun sociale natuur, maar toch misten ze Twente. Ze verhuisden maar liefst 13 keer en wonen nu alweer zeven jaar in Delden in de Jan Lucaskamp.
Koninginnedag in Katmandoe
De gezellige woonkamer staat vol met boeken. “Dat is mijn hobby”, vertelt Gerda. “Ik ben dol op lezen. Kees niet, die houdt meer van spelletjes als Wordfeud op de tablet en bridge.” Met een bananensoes op schoot die hij met mes en vork de baas probeert te worden, vertelt Kees over hun leven samen. Ondertussen vraagt hij burgemeester Ellen Nauta zijn suikerzakje open te scheuren. Dat doet ze. Hij gooit de suiker in zijn vuist, gooit de suiker in de lucht en …. Ineens is de suiker in de andere vuist en doet Kees die in zijn koffie. “Ik heb jarenlang goed de kost kunnen verdienen met goochelen, ballonnen vouwen voor kinderen… Ik heb gewerkt als muzikale clown in het kerstcircus in Hengelo”, vertelt Kees. De veelzijdigheid van het stel is onbegrensd en de mensen die zij op hun pad ontmoetten zijn zeer bijzonder te noemen. Op een terras in Griekenland ontmoetten ze de Nederlandse consul met zijn gezin van de ambassade in Nepal. Kees laat de kinderen genieten van zijn ballonnenkunst en vervolgens wordt Kees uitgenodigd in Katmandoe voor de Koninginnedag op het consulaat. Maar Kees zong ook 15 jaar lang in het Deep River Quartet en ging met hen de hele wereld over.
Familiediner bij de Sevenster
Hun beide dochters Mirjam en Marijke zijn ook aanwezig tijdens het bezoek van burgemeester Nauta en zij vertellen heel liefdevol over hun ouders. “Ze zijn heel vredig en dankbaar. Alles in hun leven moest zo zijn”, zegt Marijke. “Toeval is dat wat je toevalt.” 60 jaar Kees en Gerda is niet op een A4-tje samen te vatten, daarvoor hebben ze teveel meegemaakt en gedaan. Want ook Gerda zat nooit stil. Ze heeft haar leven verdienstelijk gemaakt met mantelzorg. “Ze zijn allebei heel lief voor iedereen”, zegt Mirjam. Het diamanten geluk is diezelfde avond bekroond met een gezellig familie-
diner bij de Sevenster. Twee dochters, drie kleinkinderen en al twee achterkleinkinderen kwamen er uit voort. Kees verheugt zich alweer om ze te vermaken met zijn goocheltrucs en natuurlijk een mooi ballonkunstwerk. Want ballonnen heeft hij altijd bij zich. De burgemeester neemt na anderhalf uur indrukwekkende verhalen afscheid en gaat natuurlijk nog even met het stel op de foto. Foto: Marijke Talen-Hendriks